Bez komentarza

Bo i co tu komentować. Nic nie wyszło z moich planów, oczywiście nie poddaje się ale wrócę do nich gdzieś za dwa - trzy lata.
W myśl zasady ,, Jutro też jest dzień " idę dalej do przodu. Co prawda trudno przestawić się z powrotem na tzw. miejskie życie,ale co tam. Dam radę.
Moją najlepszą terapią jest praca. Obecnie szaleję z szydełkiem i bombkami zdobionymi metodą decoupage. Jak coś skończę to pokażę.
A tak poza tym, to zaczęłam trochę oglądać wiadomości i wracam ( niestety ) na ziemię. To co słyszę i widzę przyprawia mnie o gęsią skórkę. Czy polityka musi polegać na ciągłych nieporozumieniach i kłótniach. Czy tak trudno rozmawiać racjonalnie i wyciągać wnioski z błędów innych i nie popełniać ich . No chyba że ktoś wychodzi z założenia że najlepsza nauka jest na własnych błędach. Chcę wierzyć w jedno - że moje córki będą miały do czego wracać i będą dumne z tego że są Polkami i mogą mieszkać w tak pięknym kraju jakim jest Polska.
Na dobry humor próbka tego co ,,popełniłam" szydełkiem:

Udało się!!!!!!!!!

Jestem ,,genialna" :)
Sama z siebie się śmieję, że tak długo uczyłam się wstawiać zdjęcia. Ale poszło i na pierwszy ogień poszedł mój ukochany psiuniek. Jest już ze mną ponad 3 lata i nic się nie zmienia, jak był szalony i pełen energii tak jest.
No to teraz nie popuszczę, będą zdjęcia różne i opisy. Moje ,,wypocinki", może jakieś Candy lub jeszcze coś innego.
Całą sobotę i niedzielę spędziłam na robieniu różnych rzeczy ( bombka, lampion itp.)jak wyschną to zrobię fotki i pokażę. Inspiracje oczywiście czerpałam z innych blogów i teraz już nie będę tzw. ,,podglądaczem" tylko też będę komentować i czynnie brać udział w życiu blogowym. I to było by na tyle dziś...

W duszy i sercu

Wczoraj była u mnie moja koleżanka Jola, jak to baby - ploteczki, porady i takie tam. W pewnym momencie zaczełyśmy rozmawiać na temat co dalej robić ze swoim życiem ( właśnie kończy się jej praca) - no i zaczęło się. Pomysłów 150 a konkluzja jedna : najlepiej robić to co w duszy i sercu gra.
No właśnie, dążę do tego prawie całe moje życie. Robiłam różne rzeczy, pracowałam w różnych miejscach, ale ciągle wracałam do jednego - tworzenia. Tak, tak - tworzenia. Uwielbiam moment gdy siadam i w dłoniach powstaje coś z ,,niczego". Serwety, biżuteria , gobelin, figurka, pięknie ozdobiona butelka lub pudełko itp.
Postanowione. Obojętne czy wyprowadzę się na wieś czy nie , będę robiła to co czuję. Bo radość z tego co się robi plus uznanie innych = sposób na życie.

Dwa .......

Dwa miesiące i jeszcze jestem tam gdzie byłam. Chyba za mocno chcę albo za słabo, że tak długo to wszystko się ciągnie. Nic to, mam czas (?), mogę jeszcze poczekać. Jakoś przezimujemy w nie wyremontowanym domu ( o ile w końcu będzie kupiony).
Na razie zabijam czas ( jak to strasznie brzmi) ,,robótkami". Moje ostanie odkrycie to decoupage, fantastyczna zabawa, a jakie piękne rzeczy można zrobić :)
W tym miesiącu postanowiłam opanować bloga na tyle,żebym mogła zamieszczać zdjęcia, posty i inne tam. Czytam różne wspaniałe blogi i aż mnie skręca że nie mogę (bo nie umiem) brać udziału w dyskusjach i zabawach.
Moim ulubionym blogiem jest (oczywiście) Green Canoe, ale jak to właścicielka tegoż bloga ujęła - jestem tzw. podglądaczem. No niestety, jak ktoś jest totalna noga komputerowa to tylko podglądanie zostaje.
No nic to , nauczę się, a na razie idę dopić poranną kawę i wyprowadzić psa.